Maria Skłodowska-Curie – biografia

Maria Curie-Skłodowska – Polka, która zadziwiła świat, urodziła się 7 listopada 1867 w Królestwie Polskim w Warszawie, które znajdowało się wtedy pod wpływami Rosji. Dzieciństwo młodej dziewczyny zostało naznaczone śmiercią matki, która zmarła na gruźlicę, gdy mała Maria miała 11 lat. Kobieta osierociła 4 rodzeństwa (wcześniej zmarła jedna z sióstr, która chorowała na tyfus).

Maria Skłodowska-Curie – kariera naukowa

Jako dziesięciolatka rozpoczęła naukę w słynnej pensji dla dziewcząt, którą przed śmiercią prowadziła matka noblistki. W 1833 roku ukończyła z wyróżnieniem III Żeńskie Gimnazjum Rządowe. Następnie przerwała na rok edukacje i inne aktywności spędzając czas na wsi, gdzie regenerowała siły psychiczne i fizyczne po trudnych doświadczeniach, które były jej udziałem. To, co zawsze wyróżniało ją na tle rówieśników to wybitna zdolność do zapamiętywania nawet najdrobniejszych szczegółów.
Gdy wraca do Warszawy, udziela korepetycji zarówno z matematyki, jak i języków obcych, których nauka przychodziła jej z łatwością. Biegle posługiwała się polskim, niemieckim, rosyjskim oraz angielskim i francuskim. Wraz z siostrami zapisuje się na Uniwersytet Latający, gdzie znani profesorowie przekazują im wiedzę zakazaną przez ówczesne władze.

Miłość i studia

Najpierw zgodnie z siostrzana umową do Paryża na studia medyczne pojechała jej starsza siostra Bronisława, a Maria zarabiała na utrzymanie jako guwernantka. Pierwszą miłością Marii był Kazimierz Żorawski, którego rodzice stanowczo sprzeciwili się związkowi syna z biedną nauczycielką.

Maria, przeżywszy miłosne rozczarowanie, dołączyła do siostry cztery lata później – w 1981 roku, gdy ta zaoferowała jej mieszkanie i utrzymanie. Wcześniej w 1890 roku otrzymała pozwolenie na dostęp do Laboratorium Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Tam pod okiem swojego kuzyna Józefa Boguckiego poznała analizę chemiczną oraz doświadczyła, czym jest praca badawcza.

Studia na Sorbonie

Studiowała na Sorbonie, gdzie otrzymała z wyróżnieniem licencjat z fizyki oraz z matematyki. W 1895 roku wyszła za mąż za fizyka Pierre’a Curie, z którym połączył ją miłość do nauki. Wspólnie prowadzili prace badawcze, choć różne źródła podają, że ich związek był burzliwy i oprócz miłości i namiętności zdarzały się również chwile rywalizacji. Badaczka zdecydowała się przyjąć obywatelstwo Francji.

Dzieci

W 1897 roku przyszła na świat pierwsza córka Irene (również przyszła noblistka), a rok później Skłodowska wydała swoją samodzielną pracę naukową Własności magnetyczne zahartowanej stali. Jej uwagę naukową przyciągały prace nad promieniowaniem, które wysyłały sole uranu. Małżonkowie wspólnie pochylili się nad tematem i dokonali odkryć, które zrewolucjonizowały świat nauki. Odkryli oni dwa nowe pierwiastki polon i rad cały czas poznając i odkrywając ich nowe możliwości zastosowania. Za swoje badania małżonkowie otrzymali liczne nagrody, których zwieńczeniem była otrzymana w 1903 roku Nagroda Nobla z Fizyki za badania nad promieniotwórczością. W tym roku również Maria urodziła drugą córkę, która zmarła przy porodzie.
Kolejna córka Państwa Curie Ewa- przychodzi na świat w 1903 roku. Trzy lata później umiera Pierre Curie potrącony przez wóz. Maria bardzo długo nie może pogodzić się z utratą męża. W trym samym roku (1906) decyduje się jednak objąć katedrę po mężu i zostaje pierwsza kobieta profesorem na francuskiej Sorbonie.

Cały czas prowadziła prace badawcze ukoronowane w 1911 roku kolejną Nagrodą Nobla, tym razem w dziedzinie chemii – za pracę nad właściwościami polonu i radu oraz badania nas aktywnością pierwiastków promieniotwórczych. W życiu prywatnym przechodziła w tym czasie przez burzliwe chwile, gdy odkryto jej romans z żonatym fizykiem francuskim Paulem Langevinem.

Zycie społeczne

Oprócz pracy naukowej Skłodowska angażowała się również w życie społeczne. Z jej inicjatywy w 1912 roku rozpoczęła się budowa Instytutu Radowego w Paryżu, a także współpracowała z Warszawskim Towarzystwem Naukowym przy powstawaniu pracowni radiologicznej. W czasie I wojny światowej organizuje ok. 200 stacji radiologicznych.
Była również członkiem Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, a w 1916, jako jedna z pierwszych kobiet otrzymała uprawnienia do kierowania samochodem. W 1921 i w 1929 roku wraz z córkami odbyła podróż do USA, gdzie pozyskała środki na rozwój Instytutu Radarowego, zarówno w Paryżu, jak i Warszawie (tym ostatnim kierowała siostra noblistki). W 1926 roku wyszła ponownie za mąż za Frédérica Jolio, z którym również otrzymała Nagrodę Nobla, jednak już po śmierci badaczki.

Zmarła w lipcu 1934 roku na białaczkę limfatyczną będąca wynikiem długotrwałego przebywania w polu promieniowania jonizującego.

Zobacz też:

• Ryszard Kukliński – biografia
• Stefan Starzyński – biografia